Często można się spotkać z nadużywaniem łącznika. Innym razem znów tu gdzie stać on powinien – wcale go nie ma. Zacznijmy jednak od tego, czym w ogóle jest łącznik i czym różni się on od półpauzy, z którą często jest mylony.
Mówiąc najkrócej łącznik (inaczej dywiz) jest znakiem ortograficznym. Kiedy go zabraknie, gdy zamiast go postawić wyrazy rozdzielimy lub – odwrotnie – złączymy, za każdym razem będziemy mieli do czynienia z błędem ortograficznym. Czy w poprzednim zdaniu łącznik pojawił się dwukrotnie? Nie, nie pojawił się ani razu. Pojawiła się natomiast dwukrotnie półpauza. Graficznie jest ona wprawdzie do łącznika bardzo podobna (jest tylko bardziej wydłużona i chudsza), jednak różni się od niego bardzo, bowiem półpauza jest znakiem interpunkcyjnym. Możemy nią w niektórych przypadkach zastępować przecinek.
Czyli łącznik (dywiz) wygląda tak: ’-’ i jest znakiem ortograficznym (przy jego pomocy łączymy wyrazy np. pseudo-Polak, biało-czerwony)
Natomiast półpauza wygląda tak: '–’ i jest znakiem interpunkcyjnym.
Poniżej prezentuję przykłady użycia łącznika.
Sytuacje, kiedy używamy łącznika
- wyrazy z przedrostkami, kiedy wyraz po przedrostku zaczyna się wielką literą (np. arcy-Europejczyk, post-Jugosławia, eks-Niemiec);
pisownia nazw miejscowości o dwóch równorzędnych członach rzeczownikowych (np. Bielsko-Biała, Skarżysko-Kamienna, Kałków-Godów); - pisownia nazwisk dwuczłonowych (np. Leśniewska-Bukała, Rusin-Lis);
- pisownia nazwisk, gdy jeden z członków jest pseudonimem (np. Boy-Żeleński, Grot-Rowecki);
- połączenia dwóch nazwisk określających różne osoby będące współautorami czegoś (np. prawo Joule’a-Lenza);
- pisownia przymiotników złożonych z dwóch lub więcej członów równorzędnych (np. biało-czerwony, czarno-biały, rolniczo-przemysłowy);
- pisownia rzeczowników typu laska-parasol, fryzjerka-kosmetyczka, gdy obydwa człony są równorzędne;
- pisownia rzeczowników o członach nierównorzędnych, kiedy naturalna kolejność wyrazów została przestawiona (np. herod-baba, cud-dieta, brąz-barwa);
- pisownia członów 'niby’, 'quasi’ w znaczeniu pozoru bycia (np. niby-demokrata, quasi-piosenkarz); ALE 1. w terminach przyrodniczych piszemy łącznie (nibybłona, nibykłos); 2. kiedy 'niby’ występuje w formie porównawczej stosujemy pisownię rozdzielną (np. miękki niby gąbka);
Dodatkowo używamy łącznika
- w parach wyrazów typu esy-floresy, czary-mary, hokus-pokus;
- w tautologiach (np. tuż-tuż, aby-aby, gadu-gadu, baba-jaga);
- w wyrażeniach, gdzie przymiotnik jest dwukrotnie złożony np. drugo- i trzecioklasiści;
- gdy liczbę zapisujemy graficznie przy pomocy cyfry np. 3-majowy, 20-krotnie;
- w przeciwstawieniach logicznych, gdy drugi człon zapisujemy wielką literą np. nie-Włoch, nie-Afrykańczyk;
- w wyrazach pochodzących od skrótowców (np. PKS-u, KUL-u);
- w wyrazach z liczebnikiem 'pół’ (np. pół-Polka); wyjątek stanowią wyrażenia uzupełnione o drugi człon (np. pół Polka, pół Czeszka).
*****************
W Bazie informacji znajdziesz omówienie absolutnie podstawowych kwestii dotyczących poprawnego używania języka polskiego. Baza może być przydatna na co dzień przy tworzeniu tekstów (zwłaszcza pisanych). Pozostanie ona na blogu na stałe. Dzięki temu, przy części tematów omawianych później będziemy mogli odwołać się do tych wpisów.
„przy pomocy cyfry” – za pomocą 🙂
Czy w tytule: ,,Perswazja w relacji rodzic-dziecko” powinno zastosować się łącznik, czy myślnik?
Ortograficznie nie ma podstaw do postawienia łącznika, bo tam, gdzie występuje, mamy do czynienia pod względem logiki z jednym łącznym określeniem. Tutaj chodzi o relację, więc logicznie powinna wystąpić półpauza. Mam jednak podejrzenie, że w drodze wyjątku pisownia z łącznikiem w takim kontekście także przez część językoznawców mogłaby także zostać zaakceptowana.
Proszę rzucić okiem do tego opracowania:
https://klinwords.pl/myslnik_czy_lacznik/
Tutaj też znajdzie Pani opinię, czy nawet informację, że w takich kontekstach użycie obu form jest praktykowane.
Dziękuję za odpowiedź. Myślałam, że łącznik może mieć tu zastosowanie jako równorzędne połączenie rzeczownika z rzeczownikiem. W przypadku użycia półpauzy powinno postawić się spację przed znakiem i za nim? Znajduję różne opracowania, stąd moje wątpliwości. Pozdrawiam
Nie ma konieczności wstawiania spacji w takim wypadku. Ja bym jej nie wstawiał, żeby przekaz był jednoznaczny.
Tak, powinno się postawić spacje przed półpauzą i po niej.
Nie ma Pani racji. W tym przypadku bez spacji. W przypadku relacji spacji nie wstawiamy. Proszę zerknąć choćby do poradni językowej PWN, tutaj:
https://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/Uzycie-polpauzy;18340.html
Widzę, że literatura psychologi i psychiatrii relacje typu „uczeń-nauczyciel”, „syn-ojciec” itp. zapisuje z kreską (na pewno nie jest to ani łącznik ani myślnik) bez spacji. Jakiej długości jest ta kreska, to nikt nie mówi. Prawdopodobnie powinna zostać użyta strzałka (unicode 2190, 2192) zamiast kreski. Jeśli relacja jest dwustronna, to strzałka o dwóch grotach (unicode 2194), lub dwie strzałki przeciwne jedna nad drugą. Dlaczego nie używa się strzałek? Bo psychologowie i psychiatrzy nie znają logiki matematycznej i lekceważą przedmioty ścisłe. A może jeszcze piszą na maszynach do pisania z taśmą barwiącą na szpulce; tam strzałek nie ma. O porządnych maszynistkach, które dorysowywały nietypowe znaki graficzne ręcznie, zapomniano wraz z minionym ustrojem.
Hej, mam pytanie o zapis rodzaju gry komputerowej „skradanko-nawalanka” czy jednak „skradankonawalanka”. Chodzi mi o to „O” w środku, bo gdyby była to skradanka-nawalanka, nie miałabym wątpliwości, że z łącznikiem (oba człony równorzędne). I podobnie: „kotopies” czy „koto-pies”?
Dziękuję
Joł. Reguła ortograficzna jest w tej kwestii jednoznaczna i niekontrowersyjna. Podsuwam Pani link do zasad pisowni na stronach PWN: tutaj.
Dzień dobry. Pani wyżej pytała o złożenia rzeczowników, a nie przymiotników. A akurat odpowiedź jest odwrotna niż w przypadku przymiotników, tzn. poprawna forma to kotopies. https://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/Pisownia-zestawien-rzeczownikow-cd;17154.html
Dzień dobry. Bardzo dziękuję za korektę. Mam Pan całkowitą rację. O ile pamiętam, forma powitania zdemotywowała mnie na tyle, że nie potraktowałem zadanego pytania z należytą starannością. A szkoda.
Ja również z pytaniem do Państwa.
Czy poprawnym będzie zapis -„Biuro Projektowo Konstrukcyjne”, czy powinno się użyć w tym przypadku ewidentnie łącznika – „Biuro Projektowo-Konstrukcyjne”?
Pozdrawiam,
Tomasz
Bezwzględnie musi być zapis z łącznikiem: Biuro Projektowo-Konstrukcyjne.
Serdecznie dziękuję za odpowiedź.
Pozdrawiam
Dzień dobry!
Uprzejmie proszę o wyjaśnienie jak powinno się prawidłowo pisać w poniższych przykładach, ze spacjami, czy bez?
Uczelnia Humanistyczno – Ekonomiczna, czy Uczelnia Humanistyczno-Ekonomiczna?
Poradnia Psychologiczno – Pedagogiczna, czy Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna?
Wydaje mi się, że bez spacji pomiędzy łączonymi wyrazami, ale w uczelni kształcącej nauczycieli pisane jest to osobno?
Bezwzględnie musi być to zapisane: Uczelnia Humanistyczno-Ekonomiczna i Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna. Zapis ze spacjami i z długimi półpauzami ma status błędu ortograficznego. Jest to w mojej opinii błąd nie mniej kompromitujący niż innego rodzaju błędy ortograficzne dotyczące pisowni łącznej lub rozdzielnej.
Owszem, ale przecinek przed „niż” w Pańskiej odpowiedzi również jest kompromitującym błędem.
Dziękuję za zwrócenie uwagi. Już skasowałem. Co do określenia błędu na pewno kwestia opinii. Ja rozróżniam błędy, które pojawiają się wyraźnie z powodu nieumiejętności (jak ten konkretny z pisownią z łącznikiem), od błędów wkradających się na skutek np. nieuwagi (zwłaszcza przy szybkim odpowiadaniu).
oliwkowo-zielony czy oliwkowozielony ?
grafitowo-czarny czy grafitowoczarny?
Jeśli mamy na myśli odcień zieleni i czerni, to poprawna jest wyłącznie pisownia łączna: oliwkowozielony, grafitowoczarny. Może jednak w tym drugim przypadku mamy na myśli dwa odcienie? Wtedy zapiszemy z łącznikiem.
Bywają rzeczowniki podwójne, połączone dywizem, z których każdy człon ma inny rodzaj gramatyczny, np. „cieplarnia-warzywnik”. Który człon rządzi wówczas przydawką, tzn. czy „cieplarnia-warzywnik” jest np. „duży”, czy „duża”?
Mamy taki książkowy dialog:
„- On dotąd nie odczuwał potrzeby, by kobieta grała jakąś rolę w jego życiu.
– A nie[-]kobieta?
– Z nie[-]kobiet to konie, paru kolegów i maszyny…”
Pytanie: czy w miejscach [-] powinien być dywiz, spacja czy zapisywać „niekobieta” łącznie? Jak widać chodzi nie o stworzenie nazwane „niekobietą”, więc łącznie moim zdaniem nie (pomimo reguły 45.1). Ja bym wybrał dywiz („nie-kobieta”). A Pan?
Intuicyjnie zdecydowanie tak samo. Niekobieta zdecydowanie mi nie gra. Oprócz wersji z dywizem rozważyłbym wersję rozdzielną. Dodam, że wersja z łącznikiem, nawet jeśli ortograficznie dyskusyjna, w sposób najbardziej jednoznaczny wyraża to, co autor chce powiedzieć.
Czasami, chcąc podkreslić, że jakiś zwrot stanowi nierozdzielną i niezmienną całość, autorzy używają pisowni typu:
grupa-trzymająca-władzę
to-nie-moja-wina
tak-prze-pani
Czy w takim wypadku należy zastosować łącznik (bez spacji)?
Tak, jeśli łącznik, to ZAWSZE bez spacji. A co do samego pomysłu na taką pisownię: Ona jest trochę poza poprawnością językową, to bardziej licentia poetica autora. Ale moim zdaniem zabieg jak najbardziej dopuszczalny. Chęć zapisania czegoś, co wymyka się możliwości zapisu. Krytykowanie tego to dla mnie byłoby trochę tak, jakby ktoś zżymał się, że ktoś zapisał dźwięk dzwoniącego telefonu jako drrrrrrrrrryyyyyń, a nie inaczej.
No właśnie! Myślę, że wszelkie reguły powinny służyć większej precyzji wypowiedzi i gwarantować jej właściwe zrozumienie przez odbiorców, a nie stawać się więzieniem dla kreatywności użytkowników języka.
Mam oczywiście na myśli kreatywność świadomą i zamierzoną, a nie taką, która powstaje mimowolnie wskutek nieudolności autora wypowiedzi 😉
Dziękuję za odpowiedź!
Nie rozumiem argumentacji uzasadniającej taką pisownię. Czy ma chodzić o brak pauz w wymowie, czyli coś, co nazywamy „jednym tchem”? Jeśli nie (a w przykładach 1. i 2. trudno mi tę wypowiedź „jednym tchem” sobie wyobrazić, o celu takiej wymowy nie wspominając), to prędzej (niż z dywizami) napisałbym: „Grupa Trzymająca Władzę” na znak, że to jakaś kryptonazwa. Może też napisałbym „To Nie Moja Wina”, ale taki zapis oznaczałby przesadne akcentowanie (skandowanie) każdego wyrazu.
A co do onomatopei dzwonka telefonu w wersji „drrrrrrrrrryyyyyń”, to proszę to wymówić. I co? Czy jakiś dzwonek dźwięczy „yyyyyyyy”? 🙂 Raczej zapisałbym to jako „drrrrrryńńńń”. „Drrr” jako wibracja, a „ńńńńń” jako zanikające wybrzmiewanie.
To bardzo indywidualna sprawa. I tak naprawdę żadna propozycja pisowni nie jest doskonała. Ja bym na pewno przepytał autora (chyba że rozumiałbym z kontekstu), co zamierzał osiągnąć. Akurat te przykłady, które zostały podane przez p. Magdę, są mało przekonujące, ale przyznam, że skupiłem się na sprawie, nie na przykładach.
Czytam książkę, w której zapisano „samiec – reproduktor”. Z myślnikiem. To moim zdaniem błąd, bo ja napisałbym z łącznikiem „samiec-reproduktor”, ale czytając w Poradni US o pisowni „Polak katolik” (właśnie tak!), co przyrównuje się do „lekarz chirurg” czy „artysta malarz”, „bo drugi człon jest określeniem poprzedniego”, nabieram wątpliwości. Przecież nie o „określenie poprzedniego” chodzi w tym wypadku, tylko o pewien typ osobowości (Polak-katolik) lub roli w hodowli (samiec-reproduktor).
Proszę o komentarz.
Ja bym zapisał samiec reproduktor, bo chodzi o samca, który jest reproduktorem, a w drugą stronę to już nie działa (chyba?). Z kolei Polak-katolik można by wg mnie spokojnie zapisywać z półpauzą, bo to i Polak, i katolik. Z drugiej strony chodzi tutaj o pewien konkretny typ człowieka (jeden, a nie mieszankę dwóch) i ta jednorodność przemawiałaby raczej za pisownią rozdzielną właśnie: Polak katolik.
Może jakieś światło na temat rzuci też wpis o papieżu emerycie?
Sam prof. Bańko ma wątpliwości. Jeśli „kobieta-wąż”
to dlaczego nie „człowiek-encyklopedia” tylko „człowiek encyklopedia”? (zob. tutaj) Była u Pana kiedyś dyskutowana pisownia „kobieta-faun”. Wszystkie te zestawienia ja bym pisał z łącznikiem właśnie dlatego, że łączą w jedno dwie RÓŻNE kategorie, np osobę i zwierzę, osobę i przedmiot itp. Co do „Polak katolik” już takiej pewności nie mam. A „samiec reproduktor”? „Samiec” to płeć, a „reproduktor” to poniekąd synonim samca (SJP PWN), tyle że w czytanej książce to określenie zostało użyte sarkastycznie przez człowieka bezpłodnego dla określenia mężczyzny zdolnego do zapłodnienia. Jeśli „cud-dziewczyna” wyraża zachwyt, to dlaczego nie (na tej samej zasadzie w omawianym kontekście) „samiec-reproduktor”? Czy kontekst może decydować o pisowni (tu: z łącznikiem bądź spacją)?
PS Pańska reguła o przestawianiu, która ma dać odpowiedź na temat zasadności łącznika za grosz mnie nie przekonuje.
Mam pytanie jak poprawnie pisze się slogan „Dobre bo nasze” czy po „Dobre należy umieścić łącznik”-” czy półpauzę „–” czy lepiej będzie bez ?
Wyraz „nasze” czy ma być z dużej litery (odnosi się slogan do polskich towarów) ?
Łącznik odpada, bo ma inną funkcję. Po Dobre może być półpauza. Może być też przecinek. Jeśli zwrot zinterpretować jako utarty (?), to broniłaby się też wersja bez znaku interpunkcyjnego.
Wg wszelkich reguł słownikowych pisownia z przecinkiem jest oczywista (elipsa), poprawna i zalecana. Z myślnikiem – może, w pewnych sytuacjach dialogowych. Bez niczego tylko jako marka (na wzór „DOBRE BO POLSKIE”), ale jak dotąd takiej marki brak.
Dziękuję za wyjaśnienie tej pisowni.
Nie wiem, może ja po prostu jestem taki mało rozgarnięty. Nadal ma problemy z zapisem niektórych dwuczłonowych rzeczowników. Jak zapisać „kobieta faun”? Przecież obie wersje pasują, ta z łącznikiem i bez. Próbowałem postąpić analogicznie jak przy wyrażeniu „kot samiec”, który zapisywany jest bez łącznika, ale mógłby być też z łącznikiem. Przecież jest to i kot, i samiec. Byłbym wdzięczny za rozwianie wątpliwości.
To jest kobieta, która jest faunem; to jest faun, który jest kobietą. Jeśli obie wersje pasują, to można by bronić wersji z łącznikiem. Ale tutaj mimo wszystko pozostałbym chyba przy wersji kobieta faun. Tego typu dylematy czasami rodzą wątpliwości nawet u językoznawców.
Hmmm… Tak na mój rozum, to faun nie może być kobietą, bo kobieta to człowiek, a faun nim nie jest. Antek czarodziej piszemy bez łącznika, ale kot-czarodziej i kobieta-faun napisałbym z łącznikiem, bo należy to rozumieć alegorycznie, a nie rzeczowo. Rzeczowo to może „faunka” (jak „kotka”), czyli samica fauna (o ile takie coś jest)? W wolnej chwili poszukam argumentów w sieci.
PS Czy w takim razie „archeolożka” to samica archeologa, czy kobieta-archeolog? A może archeolog kobieta? 🙂
Kobieta archeolog 🙂 I zdecydowanie bez łącznika… (Choć to pokazuje, że zaproponowany przeze mnie sposób sprawdzania kuleje i trzeba szukać lepszego :-/). Kwestia kobiety-fauna (lub kobiety fauna) dużo bardziej otwarta.
Rozumiem. Nie chciałem niepotrzebnie rozpisywać się. Syreny wyobrażano sobie między innymi pod postacią pół ryby i pół kobiety, ale też w bajkach rysunkowych pojawiały się męskie wersje. Syrena – syren? Mnie chodziło o taką wymyśloną postać, właśnie kobiety o atrybutach zwierzęcych, ogólnie określaną tutaj jako faun. Chciałem rozróżnić, że chodzi o kobietę fauna, a nie mężczyznę. I nie wiedziałem, jak zapisać tę nazwę. Dziękuję za odpowiedzi.
A pszczoła złodziejka? Może pszczoła-złodziejka?
Nie, nie, tutaj chodzi o pszczołę, która jest złodziejką, więc zdecydowanie pisownia rozdzielna: pszczoła złodziejka.
Jak pisać instytucji oświatowo-wychowawczej, wychowawczo-dydaktycznej, opiekuńczo-wychowawczej? Jak dla mnie powinien być łącznik, promotor nakazał mi pisać oświatowo – wychowawczej, ze spacjami między półpauzą.
Pan chce pisać poprawnie. To, co proponuje promotor, ma status bardzo poważnego błędu, który porównałbym swoim ciężarem z błędem ortograficznym. Proszę być twardym i się nie zgodzić :-).
W tekście wkradł się błąd, powinno być: ani razu.
Przydałoby się jakieś wyjaśnienie, co to dokładnie człony równorzędne, bo wciąż nie wiem, czy należy napisać „magnes podkowa” czy „magnes-podkowa”.
Jeśli to jest i magnes, i podkowa, to myślę, że jak najbardziej pisownia z łącznikiem. Co do kwestii kiedy człony są równorzędne, może pomocny będzie ten wpis: Papież-emeryt czy papież emeryt
Po przeczytaniu tego wpisu nie mam wątpliwości, że należy to napisać z łącznikiem. Przecież rzeczony przedmiot nie pełni funkcji i magnesu, i podkowy, tylko jest to po prostu magnes w kształcie podkowy – tak najlepiej byłoby to zapisać. Szkopuł w tym, że ktoś inny napisał „magnes podkowa”, a dla mnie nie było jasne, czy taka pisownia jest poprawna.
Również przeczytałam wpis i uważam inaczej. Z łącznikiem piszemy wyrazy równorzędne, a w Twoim przypadku magnes nie pełni funkcji podkowy, ani podkowa nie pełni funkcji magnesu (lub: „magnes, który jest jak podkowa”, „podkowa, która jest jak magnes”). Wynika z tego, że wyrazy te nie są równorzędne. Wyraz podkowa dookreśla znaczenie magnesu. Moim tokiem rozumowania „magnes podkowa” jest zapisem poprawnym.
Witam
Jak należny poprawnie napisać
zależność klimat-przyrost czy też może
zależność klimat – przyrost
Pozdrawiam
Ewa
Proszę wybrać drugą wersję, bo chodzi o relację między dwoma niezależnymi od siebie słowami. Ewentualnie można zrezygnować z tych spacji i napisać klimat–przyrost, ale między tymi wyrazami musi być bezwzględnie półpauza (dłuższa), nie łącznik.
Witam,
chcąc zapisać smak batona w rzeczowniku, w przypadku, gdy mam dwa równorzędne składniki, czy mogę zapisać orzech-migdał?
Tak, w zasadzie nie widzę przeciwwskazań.
Witam,
która forma jest poprawna: sos winno maślany czy sos winno-maślany?
Z góry dziękuję za pomoc.
Jeśli chodzi o to, że sos składa się z wina i masła, poprawna jest druga forma, z łącznikiem.
Dzień dobry,
Mam pytanie nt. łączników w poniższym zapisie:
„Pokoje 1-3-osobowe” – czy zapis ten jest poprawny przy założeniu, że chodzi o pokoje dla 1, 2 lub 3 osób?
Pierwszy łącznik zamieniłbym na półpauzę: 1–3-osobowe. I powiem tak: zapis będzie poprawny, ale trudno mi dać gwarancję, czy będzie zrozumiały.
Witam,
mam wątpliwość, czy w wyrażeniach „zależność struktura-aktywność”, „obliczeniom kwantowo-chemicznym” oraz „sieci modelu feed-forward” powinnam użyć łącznika, półpauzy czy może myślnika?
Pozdrawiam,
Urszula
Jeśli powyższy wpis nie rozjaśnił wątpliwości, to odsyłam tutaj (punkt 5). Nie tylko będzie Pani wiedzieć, czy użyć łącznika czy półpauzy, ale też będzie Pani rozumieć dlaczego.
Witam, ja również mam pewne pytanie:
Czy zapis ” 5- i 6-latków” jest poprawny?
Bardzo dziękuję za pomoc.
Tak, ten zapis jest poprawny, istnieje wszak zapis bardziej oficjalny i godny: pięcio- i sześciolatków.
Witam 🙂
Ja też mam pytanie: kije-samobije czy kije samobije? W tytule baśni Ewy Szelburg-Zarembiny: Kije samobije…
Dziękuję i pozdrawiam
Marta
To bardzo ciekawe i wcale niełatwe pytanie. Proszę zauważyć, że niektórym tak mocno narzuca się forma z łącznikiem, że nawet tytuł wspomnianej baśni zapisują w ten sposób. Zob. np. na BiblioNETka.pl. Ktoś inny stawia na konsekwencję inaczej pojętą i szereg baśniowych atrybutów zapisuje ciągiem następująco: latający dywan, czapka niewidka, kije samobije, siedmiomilowe byty. Cóż, myślę, że ze względu na bliskość brzmieniową wyrazów kije i samobije można by się pokusić o zaliczenie tej nazwy do wspomnianych w tekście par wyrazów typu esy-floresy, czary-mary, hokus-pokus. Sądzę jednak, że pisownia rozdzielna też nie będzie błędna. Warto bowiem zwrócić uwagę, że wyraz samobije można traktować jako bardziej samodzielny, znaczący.
Można by pomęczyć normatywistów z poradni językowej PWN. Myślę, że na pewno mieliby coś ciekawego do powiedzenia w tej sprawie.
Serdecznie dziękuję 🙂
Z chęcią pomęczę normatywistów z PWN 😉
Ha! Super!
Dzięki za informację.
Stanisław Sudak
Właściwie to nie komentarz, lecz zapytanie:
Po przeczytaniu powyższego podrozdziału nadal nie jestem pewien, jak pisać poniższe słowo:
minioratorium, czy mini-oratorium?
Chodzi mi o nazwanie oratorium (utworu wokalno-instrumentalnego) bardzo małych rozmiarów, bardzo krótkie.
Proszę o komentarz na ten temat.
Dzięki!
Stanisław Sudak
(Calgary w Kanadzie)
Zdecydowanie pisownia łączna minioratorium. Zasady języka polskiego – za wyjątkiem wyrazów rozpoczynających się wielką literą – w ogóle nie przewidują pisowni przedrostków z łącznikiem.
Może w tej sytuacji bardziej odpowiednie byłoby przeczytanie właśnie wpisu Wyraz z przedrostkami, który polecam.
Pozdrawiam!