W niedawno redagowanej książce spotkaliśmy się z dylematem, jak odmienić (i czy odmieniać) imię Fae, gdy jest to imię męskie (w tym przypadku było to zdrobnienie-skrót od Faeranduila).
Imię Fae, czytane Fej, jako imię męskie jest nietypowe, normalnie jest to imię żeńskie i wówczas – co naturalne – nie podlega odmianie. A tym samym nie rodzi problemów w tej materii.
Natomiast co do imion męskich reguły słownikowe są nieubłagane i mówią: „Odmieniają się imiona męskie zakończone w wymowie:
– na spółgłoskę” (link do słownika).
J jest spółgłoską, więc imię to musi podlegać odmianie. Zgodnie z regułami odmiany Fae odmienia się z grubsza tak jak np. Maciej.
Przy czym oczywiście gdy zapis literowy nie pokrywa się z tym, co się wypowiada, w polszczyźnie przed dodaniem końcówki wstawiamy apostrof. O kwestii apostrofu pisaliśmy więcej w artykule: Nazwiska obce. Kiedy stawiamy apostrof?. Kwestie odmiany imion oraz nazwisk obcych różnią się między sobą jedynie w detalach, więc w tym miejscu spokojnie mogę odesłać do tamtego tekstu.
Wszystko wskazuje więc na to, że odmiana imienia Fea jako imienia męskiego powinna wyglądać następująco:
M. Fae
D. Fae’a (czyt. Feja)
C. Fae’owi (Fejowi)
B. Fae’a (Feja)
N. Fae’em (Fejem)
Ms. Fae’u (Feju)
Jako że imię to występuje niemal wyłącznie jako żeńskie, kwestia jego odmiany, gdy jest imieniem męskim, nie została dotąd opracowana. Dlatego jestem otwarty na inne opinie, np. propozycję zastosowania innego modelu odmiany (może Faego, Faemu itd. – my w toku pracy i poszukiwań rozwiązania, ze względu na wymowę, tę formę odrzuciliśmy).
– Paweł Pomianek
