Obydwie wymienione w tytule formy są dziś uznawane za poprawne, ale jedna z nich jest bardziej uzasadniona historycznie i dłużej obecna w polszczyźnie.
Wyraz ten został pierwotnie zapożyczony z języka ukraińskiego, mając formę nadweredzić. Miał on też inne znaczenie – ‘nadpsuć’. Pod wpływem gwarowym czasownik ten został zniekształcony do formy nadwerężyć, która weszła następnie do normy ogólnej polszczyzny. Z czasem jednak zaczęto używać w języku potocznym jeszcze innej postaci tego wyrazu – nadwyrężyć. Od kilkunastu lat także i ta forma została zaaprobowana przez polszczyznę jako oboczna.
Dziś można więc mówić (i pisać) zarówno nadwerężyć, jak i nadwyrężyć. Nowy słownik poprawnej polszczyzny podaje następujące znaczenie tego czasownika: ‘osłabiać coś, uszkadzać, nadwątlać, zwykle zdrowie, siły, wzrok’.
Paweł Pomianek
Źródło: A. Markowski, Kultura języka polskiego. Teoria. Zagadnienia leksykalne, Warszawa 2009, s. 232.
To ciekawe, ale z formą „nadwerężyć” się nie spotkałam.