Zasada dotycząca tego, które rzeczowniki kończą się na -wstwo, brzmi prosto. Gorzej z jej zastosowaniem w konkretnych przypadkach.
Na -wstwo kończą się rzeczowniki, które pochodzą od czasowników lub rzeczowników mających w zakończeniu literę w; nie te, które pochodzą od przymiotników zakończonych na -wy.
Np. napiszemy szewstwo, bo pochodzi od rzeczownika szewc; zawodowstwo, bo pochodzi od zawodowca; ale lenistwo (nie leniwstwo), bo pochodzi od przymiotnika leniwy.
Prof. Mirosław Bańko w Małym słowniku wyrazów kłopotliwych pisze jednak, że niespecjalista może się wahać, czy budować wyraz – przykładowo – od przymiotnika obrzydliwy (wtedy obrzydlistwo) czy od rzeczownika obrzydliwość (wtedy byłoby obrzydliwstwo). Sugeruje więc, że być może łatwiej jest zapamiętać niedługą listę rzeczowników zakończonych na -wstwo. Podaję tę listę za profesorem:
szewstwo, rybołówstwo, zawodowstwo, wychowawstwo, wykonawstwo (i podwykonawstwo), sprawstwo, znawstwo, marnotrawstwo, chciwstwo, szubrawstwo i kurewstwo oraz rzeczowniki złożone o drugim członie -dawstwo, -znawstwo i -mówstwo (np. krwiodawstwo, językoznawstwo, krasomówstwo).
W żadnych innych rzeczownikach przed zakończeniem -stwo nie pisze się w.
Paweł Pomianek
Źródło:
M. Bańko, Mały słownik wyrazów kłopotliwych, Warszawa (PWN) 2003, s. 326–327.