Idziemy DO domu, czyli Juleczka uczy się „psiimków”

Jako że w swojej pracy na co dzień zajmuję się językiem polskim, z przyjemnością śledzę rozwój językowy mojej dwuletniej Córki. Ostatnio uczyliśmy się przyimków.

Juleczka znakomicie radzi sobie z nauką mowy. Pisałem już nieraz, że jestem pod wrażeniem przede wszystkim poprawnego odmieniania wyrazów. W sposób porażająco szybki poszerza się też jej słownictwo (trzeba się czasem pilnować, co się przy niej mówi, bo łapie nowe słowa w błyskawicznym tempie). Jula nie ma też problemów z poprawnym akcentowaniem, zresztą powtarza po prostu po nas sposób wymawiania wyrazów, co czasem brzmi – podobnie jak u innych dzieci – bardzo zabawnie, bo ponad wiek dojrzale.

Stwierdziłem ostatnio, że największą niedoskonałością Juleczkowego języka jest brak używania przyimków. I tak, Jula idzie babci, Jula idzie pole, wraca domu, a także siedzi domu.

Przedwczoraj po jakimś kolejnym trudnym słowie powtórzonym przez Julię, stwierdziłem, mówiąc to z drugiego pokoju:
– Pięknie Jula umie mówić. Żebyś Ty jeszcze umiała przyimki mówić, to już by wszystko było super.
Po chwili Julia odpowiedziała z drugiego pokoju:
– Psiimki…
Jakby chciała powiedzieć: No przecież ja umiem, tato, mówić psiimki – taki wyraz. Rezolutne dziecko.

Jako że z zasady podchodzę do dziecka poważnie, i na tyle, na ile się da, staram się wszystko tłumaczyć, poszedłem do niej i wyjaśniłem, że mnie nie chodzi o słowo przyimki tylko… Zresztą, nie pamiętam w jakich słowach tłumaczyłem, najważniejsze, że Julia doskonale zrozumiała, o co mi chodzi, a cała sytuacja zmotywował nas do uczenia się przyimków:
– Juleczko, powiedz: „do domu”.
– Do domu.
Bezbłędnie powtórzyła.
– Właśnie! Nie: „domu”, tylko „do domu”. A teraz: „na łóżko”.
Jula przez chwilę pomyślała, a potem z właściwym sobie wdziękiem, odpowiedziała:
– Śpi…
– Juleczko, to nie quiz z pytaniami, co się robi w danym miejscu – odpowiedziałem ze śmiechem.
A że Julia poczucie humoru ma także znakomicie rozwinięte, oboje po chwili zaczęliśmy się zaśmiewać z tego drobnego nieporozumienia. A potem było już z górki:
– Na pole – jesteśmy z Podkarpacia, dlatego tak mówimy na wychodzenie na dwór; gdyby u nas ktoś powiedział inaczej, to by ludzie stwierdzili, że z choinki się urwał. Ot, regionalizm…
– Na pole – powtórzyła Julia bezbłędnie.
– Do domu i na pole.
– Do domu. Na pole – powiedziała. No tak, spójników też na razie nie uważa.

Jak widać, teoria przyimków i jakaś wstępna praktyka poszła nam całkiem nieźle. Julia przynajmniej wie, nad czym musi pracować. Choć zapewne całkowicie nauczy się używania przyimków wtedy, gdy – jak to mówimy – przeskoczy przestawka w mózgu. Jak to bywa również z innymi aspektami uczenia się mowy. Ale tej przestaweczce zawsze warto pomagać przez dodatkowe ćwiczenia. Poza tym uważam, że byłoby potem dziecku nieporównywalnie łatwiej, gdyby już w dzieciństwie nauczyło się nazywać poszczególne części mowy, także „psiimki”.

Paweł Pomianek

Podobne wpisy:
O „ćogucie” i „ćocie”, czyli Julkowym „k” wymawianym jak „ć” (Okiem teologa)
„Pim”: skrót czy onomatopeja? Ponownie o języku Juleczki (Okiem teologa)
„Mee dam n’ma” – czyli Juleczka uczy się ojczystego języka (Językowe Dylematy)
„Mee dam n’ma” – czyli Juleczka uczy się budować zdania (Okiem teologa)


Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Jesteśmy pasjonatami polszczyzny i pracy ze słowem pisanym. Założyliśmy tę stronę, by dzielić się swoją wiedzą na temat naszego języka i rozwiązywać językowe dylematy naszych czytelników. Postawiliśmy sobie za cel także rzetelne przygotowywanie tekstów do druku i pomoc autorom podczas wszystkich kolejnych etapów procesu wydawniczego, dlatego oferujemy profesjonalną redakcję, korektę oraz skład i łamanie tekstu. Autorami tekstów na stronie są: Paweł Pomianek, gospodarz serwisu, właściciel firmy Językowe Dylematy, doświadczony redaktor tekstów oraz doradca językowy, a także zaproszeni goście.

Zadaj pytanie językowe!

Jeśli masz językowy dylemat, kliknij tutaj i zadaj pytanie.

Polub nas!

Najnowsze komentarze

  1. Przed pierwszym? Przed czy wynika to z tego? Naprawdę Pani o to pyta, czy zapomniała Pani czegoś wkleić, a miało…

  2. Dzień dobry. Mam dylemat językowy. Czy w podanym poniżej przypadku będzie występował przecinek przed "czy"? Chodzi mi o pierwsze użyte…

  3. Dzień dobry. Dostępne słowniki wskazują formę krótkofalowiec: https://sjp.pwn.pl/doroszewski/krotkofalowiec;5443948.html https://sjp.pwn.pl/so/krotkofalowiec;4455133.html

  4. Dzień dobry Mam pytanie, a zarazem dylemat. Jestem twórca filmów na kanale YT. Jako twórca, często pełnię także rolę lektora.…

  5. Polszczyzna jest językiem, w którym wyrazy odmieniamy. Aby nie odmieniać danego wyrazu, musi istnieć reguła na podparcie tego zwyczaju lub…

  6. Czy nazwy takie jak Windows, Linux i FreeBSD się odmieniają przypadki? Czy poprawnie jest «Aplikacja dla Windows», «Aplikacja dla Linux»…

  7. Nie, w tym przypadku nie jest to konieczne. Wiele zależy od tego, czy używamy dla myśli jakiegoś specjalnego oznaczenia, czy…

  8. Czy myśli bohaterów też wprowadzamy koniecznie nowym akapitem jak wypowiedzi? Pozdrawiam

  9. Odpowiedź można z łatwością znaleźć w poradni językowej PWN: tutaj. „Akademia pana Kleksa”.

  10. "Akademia Pana Kleksa" czy "Akademia pana Kleksa" - który tytuł jest poprawny?

Archiwa

maj 2011
N P W Ś C P S
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031  

Nasze nagrania