Cudzysłów służy do wyodrębniania przytoczonych cudzych słów i wypowiedzi albo wyrazów o specjalnym znaczeniu. Stosujemy go przy cytowaniu wyrazów, powiedzeń lub zdań, tytułów, określeń specjalnych. Za jego pomocą możemy również wyodrębniać wyrazy lub zwroty użyte przenośnie i ironicznie.
W tekstach o różnym charakterze jego zastosowanie sprawia autorom wiele problemów. Jego niewłaściwe zastosowanie świadczy o nieznajomości słownictwa i niestaranności w operowaniu językiem.
Ten znak interpunkcyjny jest bardzo często nadużywany. Niepoprawne jest opatrywanie nim każdego użycia niedosłownego, zwłaszcza tego, które występuje w języku od dawna i często, utartych związków frazeologicznych czy powszechnie znanych wyrazów obcych. Tymczasem autorzy tekstów często traktują cudzysłów jako pewną asekurację.
Niektóre użycia cudzysłowu powodują nieporozumienie. Odbiorca tekstu może zrozumieć wypowiedź ironicznie, a autorowi chodziło tylko o wyodrębnienie.
Tak jak użycie cudzysłowu rodzi wiele komplikacji, tak i poprawna odmiana sprawia trudności. Dopełniacz liczby pojedynczej to cudzysłowu, a nie cudzysłowa, cudzysłowia. Miejscownik, którego forma sprawia najwięcej problemów, to – cudzysłowie, nie cudzysłowiu. Wyraz piszemy, mówimy w cudzysłowie. I żeby łatwiej było zapamiętać to prosta zasada – tak jak rów – w rowie, tak i cudzysłów – w cudzysłowie.
Katarzyna Olszewska
Przeczytaj inne wpisy o cudzysłowie:
Użycie cudzysłowu
Kiedy cudzysłów, kiedy wielka litera? Przytoczenia i znaki interpunkcyjne
podobny przykład: w dupie, nie w dupiu xd
Niezupełnie, bo to jednak całkiem inny typ odmiany. Ale rzeczywiście ten przykład funkcjonuje jako żartobliwy, ułatwiający zapamiętanie odmiany wyrazu cudzysłów 🙂